Eco Art

Το Eco Art είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα προγράμματα της ΠΠΕ Πάφος 2017 με πολιτιστικό και οικολογικό όραμα για την Κύπρο και την Ευρώπη.

Με τον υπότιτλο: «Μονοπάτια σε κοινό έδαφος – Έργα επί τόπου», η επιμελήτρια του προγράμματος Θούλη Μισιρλόγλου, κάλεσε τους εικαστικούς Κωστή Βελώνη, Σταύρο Παναγιωτάκη, Ρήνο Στεφανή, Μαρίνο Τσαγκαράκη, Hermann Pitz, Mimmo Rubino, Horst Weierstall και τους art performers Μάριο Χατζηπροκοπίου, Αντώνη Αντωνίου και  Άννα Τζάκου να δημιουργήσουν έργα στις φυσικές περιοχές και τις κοινότητες του Ακάμα. Το Eco Art θα αναδείξει τη σχέση μεταξύ Τέχνης και Φύσης, θα ανοίξει ένα διάλογο για κρίσιμα ζητήματα και θα δημιουργήσει μια σημαντική κληρονομιά στη σύγχρονη Κυπριακή Τέχνη. Η εικαστικός Susan Vargas είναι η βοηθός επιμελήτρια και η Ντανιέλλα Πιστέντη Μούγιαννου η συντονίστρια του προγράμματος. Το εργαστήριο Eco Art θα διεξαχθεί από τις 17 – 22 Απριλίου 2017 και η έκθεση των έργων, επί τόπου, από τις 23 Απριλίου μέχρι το τέλος Αυγούστου 2017.  Εγκαίνια: Κυριακή 23 Απριλίου, η ώρα 12:00 το μεσημέρι στην τοποθεσία Μυλόπετρες στην κοινότητα  Αρόδων. Θα ακολουθήσει πορεία στη διαδρομή  Eco Art που περνά από όλα τα έργα των καλλιτεχνών. Συνεχίζεται από τις 23 Απριλίου μέχρι το τέλος Αυγούστου

Link: www.pafos2017.eu/event/eco-art/

ARS MORIENDI, ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΑΘΗΝΑ, 15/12/2016 – 27/1/2017

Δεκαπέντε Κύπριοι και ξένοι καλλιτέχνες  αναστοχάζονται τη σχέση του ανθρώπου με τον  θάνατο μέσα από προσωπικές και κυρίως συλλογικές πολιτισμικές μνήμες που έχουν τις ρίζες τους σε πανάρχαιες ανιμιστικές και θρησκευτικές παραδόσεις. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες, Susan Vargas, Ρήνος Στεφανή, Γιάννος Οικονόμου, Ditte Lynkaer Pedersen, Ευριπίδης Ζαντίδης, Άγγελος Μακρίδης, Κατερίνα Ατταλίδου,Umit Inatci, Μαριάννα Κωνσταντή, Αντώνης Νεοφύτου, Ιωάννα Τυμπιώτου, Κυριάκος Καλλής, Νίκος Χαραλαμπίδης, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Αντρέας Σάββα.

Η έκθεση οργανώνεται από το «Σπίτι της Κύπρου» – Μορφωτικό Γραφείο της Κυπριακής Πρεσβείας στην Αθήνα, και την Πολιτιστική Κίνηση ex Artis. Την επιμέλεια έχει η ομότιμη καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, Νίκη Λοϊζίδη. Στο πλαίσιο της έκθεσης, στις 16 Δεκεμβρίου 2016,  θα γίνει προβολή της ταινίας     Η Τέχνη του Θανάτου, με κείμενο της Νίκης Λοϊζίδη, σκηνοθεσία Γιάννου Οικονόμου και θα ακολουθήσει Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης με τη συμμετοχή των καθηγητών της ΑΣΚΤ, Γιώργου Ξηροπαΐδη, Παναγιώτη Πούλου και Ομ. Καθηγήτριας Νίκης Λοϊζίδη. Την συζήτηση θα συντονίσει ο καθηγητής Νίκος Δασκαλοθανάσης. H έκθεση Ars Moriendi προέκυψε από τον θεματικό πυρήνα μιας άλλης ομαδικής εικαστικής έκθεσης που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη του 2014, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, Πάφος 2017, στους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους του Αρχαιολογικού Μουσείου της Πάφου, με τίτλο Τραύμα και Θεραπεία. Το σκεπτικό της πρώτης εκείνης έκθεσης βασίστηκε σε ένα μοναδικό εύρημα της Ρωμαϊκής περιόδου-θεραπευτικές πήλινες θερμοφόρες σε σχήμα ανθρώπινων μελών-το οποίο ανακαλύφθηκε τυχαία από την αρχαιολογική σκαπάνη το 1968. Η θεραπευτική λειτουργία των αγγείων αυτών, τα οποία προορίζονταν για την αντιμετώπιση τραυμάτων και άλλων νοσημάτων, υπήρξε το βασικό ερέθισμα για τη διαμόρφωση ενός σκεπτικού με ποικίλες  προεκτάσεις ιστορικού, ανθρωπολογικού, ψυχαναλυτικού και  κοινωνιολογικού χαρακτήρα. Βαθύτερη ωστόσο επιθυμία όλων των συντελεστών της καλλιτεχνικής και πολιτιστικής αυτής εκδήλωσης, ήταν η αισθητική και εννοιολογική μετεξέλιξή της μέσα από «περιηγήσεις» σε άλλα κέντρα και άλλους χώρους υποδοχής. Έως τώρα γράφτηκαν  πολλά και ηχηρά για τον «Θάνατο της Τέχνης» και  ίσως είναι καιρός να ειπωθεί κάτι και  για την «Τέχνη του Θανάτου» μέσα από μια σύγχρονη διακειμενική αφήγηση που να  προσεγγίζει ταυτόχρονα, παρελθόν, παρόν και κοντινό μέλλον. Από τις άγριες θυσιαστικές τελετουργίες των προϊστορικών χρόνων έως την αγοραία θανατομανία των σύγχρονων ημερών, μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα χιλιάδων χρόνων κατά την διάρκεια των οποίων η ανθρωπότητα προσπάθησε με κάθε  τρόπο-θρησκεία, επιστήμες φιλοσοφία και τέχνες- να εξορκίσει το φόβο του θανάτου. Η έκθεση υλοποιείται με τη στήριξη των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και τη χορηγία του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου.

ΔΙΑΛΕΞΗ ΡΗΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΗ ΚΑΙ ΣΟΥΖΑΝ ΒΑΡΓΚΑΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ ΠΑΦΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, 24/9/2016.

O Ρήνος Στεφανή και η Σούζαν Βάργκας  παρουσίασαν τις «Πράξεις» τους, ένα είδος εικαστικής παρέμβασης που συνδυάζει εγκαταστάσεις και δρώμενο. Εστίασαν σε Πράξεις και έργα Land Art που ξεκίνησαν από τον Ακάμα.

ΔΙΑΛΕΞΗ ΡΗΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΗ ΚΑΙ ΣΟΥΖΑΝ ΒΑΡΓΚΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, 17/6/2016.

O Ρήνος Στεφανή και η Σούζαν Βάργκας  παρουσίασαν τις «Πράξεις» τους, ένα είδος εικαστικής παρέμβασης που συνδυάζει εγκαταστάσεις και δρώμενο. Εστίασαν σε Πράξεις και έργα Land Art που ξεκίνησαν από τον Ακάμα. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Cultural Studies and Contemporary Arts Lab και πραγματοποιήθηκε στο στούντιο Γραφικών Τεχνών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, Λευκωσία, στις 17 Ιουνίου 2016 στις 19:00.

ΣΥΜΠΟΣΙΟ ECO ART ΣΤΟΝ ΑΚΑΜΑ 15/5/2016

Πηγή: Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ) 23/6/2016. Ο Οργανισμός Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, Πάφος 2017, στο πλαίσιο του προγράμματος Eco Art, με την Πολιτιστική Κίνηση ex Artis, που έχει αναλάβει την παραγωγή, διοργάνωσαν το Eco Art Symposium με θέμα: «Μονοπάτια σε Κοινό Έδαφος. Καλλιτέχνες επί Τόπου». Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του Οργανισμού, η δράση αυτή αφορά συνολικά στην πραγματοποίηση τον Απρίλιο του 2017 ενός εκτεταμένου καλλιτεχνικού εργαστηρίου, όπου προσκεκλημένοι καλλιτέχνες θα παράγουν καινούρια έργα, όλα ενταγμένα στο μοναδικό φυσικό περιβάλλον του Ακάμα. Στην πρώτη τους συνάντηση με τους διοργανωτές, οι καλλιτέχνες που προσκάλεσε η επιμελήτρια του project Θούλη Μισιρλόγλου, όχι μόνο γνώρισαν στο πρώτο τριήμερό τους στον Ακάμα την περιοχή μέσα από ξεναγήσεις και διαδρομές σε διαφορετικά σημεία του Ακάμα, αλλά ήρθαν σε πρώτη επαφή μεταξύ τους, γεμάτοι ενθουσιασμό για τη γνωριμία καινούριων ανθρώπων, καλλιτεχνών, τόπων, γεύσεων και ιδεών. Στην πρώτη χαρτογράφηση του φυσικού χώρου προστέθηκε η χαρτογράφηση νέων σχέσεων, αλλά και νέων ιδεών, που ξεκίνησαν να μοιράζονται ο Κωστής Βελώνης, ο Σταύρος Παναγιωτάκης, ο Hermann Pitz, o Mimmo Rubino, ο Ρήνος Στεφανή, ο Μαρίνος Τσαγκαράκης, ο Horst Weierstall, ο Μάριος Χατζηπροκοπίου με τον Αντώνη Αντωνίου και την Άννα Τζάκου, που δεν έκρυψαν τη χαρά τους για τη νέα συνεργασία που ξεκινά με τους ανθρώπους και τον τόπο της Πάφου. Το συμπόσιο αυτό λειτούργησε –όπως αναφέρεται – ως η πρώτη πλατφόρμα εργασίας του Eco-Art project όπου συνοψίστηκαν τα θέματα από την τριήμερη συνεύρεση καλλιτεχνών, διοργανωτών, επιμελητών και συζητήθηκαν τόσο η μοναδικότητα του φυσικού περιβάλλοντος και της ιστορίας του Ακάμα, όσο και τα πολλαπλά θεωρητικά θέματα που σχετίζονται με τη δράση. Το κοινό συνέβαλε επίσης στην πρώτη ενημερωτική εκδήλωση για το Eco Art project. Στο πλαίσιο αυτό αξιοποιήθηκε η ευκαιρία για τη χαρτογράφηση του φυσικού και νοητικού χώρου που συνιστά ο τόπος μιας καλλιτεχνικής δράσης, των δυνατοτήτων αλληλεπίδρασης ανάμεσα στους καλλιτέχνες και το κοινό, των σχέσεων ανάμεσα στην τέχνη και τη φύση. Οι μελλοντικές καλλιτεχνικές παραγωγές του Eco Art project, ακόμη και ως πρώτες ιδέες, έχουν ήδη ξεκινήσει και σημαντικοί καλλιτέχνες από την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Γερμανία, την Ιταλία έχουν στραμμένα τα μάτια τους στην Πάφο και τον Ακάμα, καταλήγει η ανακοίνωση.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΡΗΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΗ ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ECO ART 15/5/2016 (Περίληψη) Θα μιλήσω για τις Πράξεις, ένα είδος που συνδυάζει εγκαταστάσεις με στοιχεία δρώμενου περφόρμανς και νομίζω έχει σχέση με το πρότζεκτ Eco Art. Θα επικεντρωθώ στα πρότζεκτ που πραγματοποίησα με τη Σούζαν Βάργκας αρχίζοντας από τα έργα του 1990 στη περιοχή του Ακάμα. LANDMARKS,  1990, we were doing a kind of earth works, using wood, stones, found shoes, any material available; it was like leaving a landmark or a cryptic message or like saying “we were here”.  There was a lot of play. We didn’t document anything and the few photographs we have are by chance. There was an interesting incident on television reporting that some shepherds or fishermen had discovered some strange arrangement of objects in Akamas made by Satanists… PRAXIS WITH EARTH,  1991 performance in Apocalypse Gallery, Nicosia. I filled the gallery floor with earth and placed a large glass, from floor to ceiling, dividing the room in two halves; one half for the audience and the other half for myself. I walked in circles a few times holding in front of me a large mask that was part of a tree trunk and I stood in front of the glass looking at the audience for a few minutes which was a long time… Afterwards I covered the whole glass with mud and blocked visual contact with the audience. MAA MANNEQUINS,  1992 at Coral Bay beach in Paphos, placed 20 plastic, life-size dolls among the bikini-clad crowd. This work was questioning notions of beauty and commented on mass tourism and consumerism. MOUSETRAPS,  1993 I participated in an exhibition in Nicosia and Kyrenia Castle, that was 10 years before the opening of the check points on the Green Line of divided Nicosia. SOLDIERS – TARGETS 1994, is an installation that deals with violence. Everything started after I found a military target in Akamas which was used by the British army. It was a powerful object. I saw a double meaning, an oxymoron, into this image.  Man aims at his own nature, aiming at himself. This is the first layer of violence.  During an exhibition in Nicosia, three of the Soldiers – Targets were stolen and this incident fed the media with interesting news, eliciting varied reactions from the Police, the Nicosia Municipality, the Chamber of Fine Arts and the Ministry of Education and Culture. Among the most tragicomic aspects of this case were the various testimonies that I had to give to the Police. Some weeks later the police found one of the soldiers. Two are still missing. The “Targets case” remains unsolved in the files of the Criminal Investigation Department, under record number Σ/744/94. It was a very interesting project, the adventure of the S-T put me face to face with the contradictory nature of social institutions and mechanisms like the Police, Municipalities, Ministries, those who are supposed to protect creativity and freedom but often become the negation of these values and human rights. This is a layer of violence which lies deeper, beyond the surface. The Soldier-Targets installation was shown in different places. HUMAN TARGETS,  installation 2000, it was another version of the Soldiers – Targets. IOTA & LAMBDA, installations 1995, in different open spaces, usually in beaches. CHARCOAL PROJECT was an interactive performance in the Buffer Zone of Tylliria, Cyprus, in 2011 with the support of the UNO. I lived in the Pyrgos area for three years and experienced the production of charcoal which has been a long tradition in the area. The Buffer Zone – which in Greek is also known as a Dead Zone is a place not only militarily and politically sensitive, but also an area with intense conceptual and symbolic connotations. The symbolism of charcoal and the conceptual context of the Buffer Zone connotates conflict, war and devastation. The use of charcoal in this place of separation and death can mean exactly the opposite, reversing the symbolism.

ECO ART – A PROJECT OF THE OFFICIAL PROGRAM OF PAFOS 2017. The project consists of two phases: 1. The Eco Art Symposium (May 2016) 2. The Eco Art in 2017 (April–August 2017) The Eco Art Symposium is a conference that aims to bring together curators, art theorists and practicing artists to discuss issues of contemporary art and the environment. Its main purpose is to prepare and set the conceptual context of the Eco-Art which will take place in 2017. The Symposium will be open to the public. The Eco Art is an ambitious project with cultural and ecological vision for Cyprus and Europe. It is a project that fosters and empowers even more the philosophy of the Open air factory. Akamas natural areas and communities will host the participating artists and bring their art into the open and small villages, making possible a cultural dialogue between public and artists. Artists from Cyprus and Europe will be invited to Akamas, Paphos to produce land and environmental site-specific works which will be exhibited in the Akamas area. The Eco Art consists of two stages: The production stage and the exhibition stage. Production will take place in April 2017 and the exhibition from April until the end of August 2017.

ON TARGET – A PROJECT OF THE OFFICIAL PROGRAM OF PAFOS 2017. The project “On Target” aims to examine the many forms of violence. The original idea of this project is based on the installation work “Human Targets” by Cypriot visual artist Rinos Stefani. The target is a universal and powerful image. It is often related to violent blows and destructive actions towards people and nature. A target metaphorically means a person or a community who is the aim of an attack, a racist abuse, a victim of exploitation etc. The target has also a positive meaning. It’s a desired goal, an aim to be attained.  Cyprus is not only surrounded by countries in conflict but has itself gone through a traumatic experience of war, uprooting of people, refugees and immigrants. Military targets, check points and barbed wire, the Buffer Zone and United Nation soldiers are images which constantly remind us of this violence. Even though the uncertainty of the divided land and people of Cyprus creates tension and anguish there is a hope for peace and reunification. Cyprus is a “target”. Similar situations of violence have been experienced by other European and Middle Eastern countries.  For the “On Target” project, artists whose work is related to the above general concept will be invited  beginning of July 2017 to exchange ideas and create work of any form or media. An exhibition will be organized in the Pafos Municipal Gallery – Pinakothiki and in the garden around it in the summer 2017.

ON TARGET. ΕΝΑ ΠΡΟΤΖΕΚΤ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΦΟΣ 2017. Η ιδέα και το εννοιολογικό περιεχόμενο του έργου είναι βασισμένα στα έργο του Ρήνου Στεφανή «Στρατιώτες – Στόχοι» και «Άνθρωποι – Στόχοι» που παρουσιάστηκαν το 1994 στη Λευκωσία και σε άλλους χώρους της Κύπρου και του εξωτερικού. Ο τίτλος του πρότζεκτ «On Target» υποδηλώνει ότι οι καλλιτέχνες θα διαπραγματευτούν την έννοια της βίας. Πέρα από τις έννοιες των πολεμικών συγκρούσεων, της μετανάστευσης κλπ θα εξετάσουν άλλες μορφές της.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΘΗΣ (1913-1987) Ο ΑΦΑΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ. Τετάρτη, 26 Νοεμβρίου 2014, στις 7.30 μ.μ. στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου (Αίθουσα Ανδρέα Πατσαλίδη στο κτήριο της οδού Φανερωμένης στη Λευκωσία).
Έγινε μια πρώτη τεχνοϊστορική αποτίμηση του έργου του Κώστα Στάθη με τη συμμετοχή των:

Νίκης Λοϊζίδη, Ιστορικού Τέχνης, Ομότιμης καθηγήτριας της Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών
Ρήνου Στεφανή, εικαστικού καλλιτέχνη
Χαράλαμπου Χοτζάκογλου, βυζαντινολόγου, Προέδρου Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών
Γιώργου Γιωργή, ιστορικού-ερευνητή, Καθηγητή Πανεπιστημίου Κύπρου
Νίτσας Χατζηγεωργίου, ζωγράφου, Προέδρου ΕΚΑΤΕ.

Η εκδήλωση περιλάμβανε σύντομη ανασκόπηση του έργου του Κώστα Στάθη και παρουσίαση νέων σημαντικών ευρημάτων από την ομότιμη καθηγήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών και διδάσκουσα στο ΤΕΠΑΚ Νίκη Λοϊζίδη. Η όλη εκδήλωση φιλοξενήθηκε από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου και τελούσε υπό την αιγίδα του ΕΚΑΤΕ με την υποστήριξη της Σχολής Καλών Τεχνών του ΤΕΠΑΚ. Η συζήτηση προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον και υπήρξαν παρεμβάσεις από το φιλότεχνο κοινό.