Κείμενο Ευάγγελου Λοϊζίδη, εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος, 25 Νοεμβρίου 1986 (στη πρώτη ατομική έκθεση του Ρ.Σ. στη Γκαλερί Γκλόρια, Λευκωσία)
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο στην τέχνη του Ρήνου Στεφανή είναι το ότι αυτή αποτελεί κυριολεκτικά ένα ισχυρό συνδετικό κρίκο στην ‘παραδοσιακή’, πια ζωγραφική της Κύπρου με νεώτερες κατευθύνσεις. Μέσα στον κυκεώνα που επικρατεί σήμερα στην κυπριακή ζωγραφική φαίνεται ότι χάθηκε κάθε μέτρο και οποιαδήποτε συνοχή. Όχι πως κάτι τέτοιο ειναι αφ’εαυτού κακό, αλλα αναμφίβολα, αν δεν φορτιστεί με τα καλά τοπικά στοιχεία θα είναι φτωχό ή και αλλοτροιωμένο. Το έργο του Ρήνου Στεφανή όμως, μετρημένα εισάγει νεώτερα στοιχεία εξπρεσιονιστικά και δομές σύγχρονες. Είναι απο τους λίγους ζωγράφους που κουβάλησαν μαζί τους στο εξωτερικό κομμάτια στέρια απο τον τόπο τους και με την επιστροφή τους τ’άφησαν να ανθίσουν.
Πρώτ’από όλα σ’αντίθεση με το συνηθισμένο πια πομπώδη και κραυγαλέο τρόπο που παρουσιάζονται οι καλλιτέχνες, ο ζωγράφος τούτος παρουσιάζεται απέρριτος και, βασανιστικά για τους καιρούς μας, ειλικρινής και αυθεντικός. Αυτές οι ποιότητες του βγαίνουν μέσα απο το χρώμα και τη θεματογραφία του, αλλα προ πάντως το μέτρο και την προσέγγιση που χαρακτηρίζει όλη του τη δουλειά. Οι χρωματικά καθαρές επιφάνειες προβάλλουν τα αντικείμενα καθάρια ενώ ταυτόχρονα συνδέονται ανάμεσα τους με πετυχεμένες τονικές διαφοροποιήσεις. Χρησιμοποιεί μόνο δύο ή τρία πλάνα αποφεύγοντας το ‘πολύ’ σύγχρονο ρηχό της επιφάνειας. Αυτό του είναι αναγκαίο γιατι χρησιμοποιεί εναλλασσόμενη, ανάλογα με το πλάνο, προοπτική για να δώσει την ανάλογη αξία στα στοιχεία του, ιδίως στους συμβολισμούς του. Αποτέλεσμα αυτής της μεθόδου είναι ένα καλά δομημένο σύνολο χωρίς περιττά στοχεία και υπεκφυγές.
Στο έργο του συνδιάζει δύο φαινομενικά αντίθετες κατευθύνσεις. Ενώ απ’ την μια πλευρά παρουσιάζει ειδυλλιακά στοιχεία απ’ την άλλη παρουσιάζει εξπρεσιονιστική ένταση. Αυτό προέρχεται όχι τόσο απο τη θεματογραφία του όσο απ’ την τεχνική που ακολουθεί. Ο Ρήνος παρουσιάζει μια άρρηκτα δεμένη στο σύνολο της δουλειά. Κι αυτό γιατί είναι περιγραφικός μιας κατάστασης που στο κέντρο της είναι ο άνθρωπος μ’όλα του τα καλά και πάθια. Γι’αυτό το λόγο το έργο του ζωγράφου το χαρακτηρίζει μια ελκυστική ησυχία. Αυτή η ποιότητα δεν παρουσιάζεται συχνά τώρα τελευταία.