Κείμενο Αντρέα Χατζηθωμά, εφημερίδα «Τα Νέα» 16.11.1996
Στη γκαλερί «Γκλόρια» ο Ρήνος Στεφανή με τριάντα τέσσερα έργα του κάνει δυναμική εισβολή στον εικαστικό χώρο του τόπου μας και η περίπτωση του είναι αξιοπρόσεχτη. Παρόλο που ο καλλιτέχνης βρίσκεται στα πρώτα στάδια δημιουργίας, παρόλο που παρουσιάζει ποικιλία τεχνικής προσέγγισης και θεμάτων εντούτοις μέσα από το έργο του προβάλλει με σιγουριά μια πολυσύνθετη προσωπικότητα. Το έργο του Ρήνου Στεφανή περικλείει δύναμη, καθαρή έκφραση, ψυχικό ρεαλισμό. Κινείται δε γύρω από τον εξωτερικό κόσμο που τον περιβάλλει, γίνεται κύριος των πραγμάτων και των δυνάμεων που παλεύουν μέσα του, προσπαθεί να τα κάνει συνείδηση, να τα εξυψώσει σε μια σφαίρα αισθητικής αντικειμενικότητας. Σκοπός του να αφομοιώσει τα πράγματα αισθητικά, να τα κατακτήσει, να τα οδηγήσει στο χώρο της επιθυμίας. Έχει το έργο του την ιδιότητα της αφθονίας, χωρίς ένδειξη διακοσμητικής. Το προστατεύει από τη μίμηση του τυχαίου, ξεπερνά τις λεπτότητες των αποτελεσμάτων της πινελιάς, το σέβεται και το ελέγχει κάθε στιγμή. Το κύριο εφόδιο του Στεφανή είναι το χρώμα. Μ΄αυτό μας δείχνει μια προσωπική ευαισθησία, μια ποιότητα, μια συνειδητή πορεία σε μια κλίμακα που οδηγεί σε συγκρατημένες μα σωστά τονισμένες απηχήσεις. Το βέβαιο όμως είναι ότι η κλίμακα τούτη οδηγεί και σε ωριμότητα, σε γνησιότητα, σε ζωγραφική αίσθηση που έχει χώρο να σταθεί και εφόδια για να ανελιχτεί. Γνήσια η τέχνη του υποταγμένη σε εκφραστικές ανάγκες. Έχει ακριβό αρρενωπό αίσθημα η δουλειά του καλλιτέχνη που αποκαλύπτει αισθήματα, σκέψεις, βιώματα που στο έργο του μετουσιώνονται σε ουσία, ιδέα, συναίσθημα.
Ο Ρήνος Στεφανή βρήκε με τα τελευταία του έργα ένα δρόμο εκφραστικό και γνήσιο. Πιστεύω ότι μπροστά του ξανοίγονται καλύτερες μέρες, μεγαλύτερες επιτυχίες.
Κείμενο Ευάγγελου Λοϊζίδη, εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», 25.11. 1986
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο στην τέχνη του Ρήνου Στεφανή είναι το ότι αυτή αποτελεί κυριολεκτικά ένα ισχυρό συνδετικό κρίκο στην ‘παραδοσιακή’ πια ζωγραφική της Κύπρου με νεότερες κατευθύνσεις. Μέσα στον κυκεώνα που επικρατεί σήμερα στην κυπριακή ζωγραφική φαίνεται ότι χάθηκε κάθε μέτρο και οποιαδήποτε συνοχή. Όχι πως κάτι τέτοιο είναι αφ’ εαυτού κακό, αλλά αναμφίβολα, αν δεν φορτιστεί με τα καλά τοπικά στοιχεία θα είναι φτωχό ή και αλλοτριωμένο. Το έργο του Ρήνου Στεφανή όμως, μετρημένα εισάγει νεότερα στοιχεία εξπρεσιονιστικά και δομές σύγχρονες. Είναι από τους λίγους ζωγράφους που κουβάλησαν μαζί τους στο εξωτερικό κομμάτια στέρια από τον τόπο τους και με την επιστροφή τους τ’άφησαν να ανθίσουν.
Πρώτα από όλα σ’αντίθεση με το συνηθισμένο πια πομπώδη και κραυγαλέο τρόπο που παρουσιάζονται οι καλλιτέχνες, ο ζωγράφος τούτος παρουσιάζεται απέρριτος και, βασανιστικά για τους καιρούς μας, ειλικρινής και αυθεντικός. Αυτές οι ποιότητες του βγαίνουν μέσα από το χρώμα και τη θεματογραφία του, αλλά προ πάντος το μέτρο και την προσέγγιση που χαρακτηρίζει όλη του τη δουλειά. Οι χρωματικά καθαρές επιφάνειες προβάλλουν τα αντικείμενα καθάρια ενώ ταυτόχρονα συνδέονται ανάμεσα τους με πετυχημένες τονικές διαφοροποιήσεις. Χρησιμοποιεί μόνο δύο ή τρία πλάνα αποφεύγοντας το ‘πολύ’ σύγχρονο ρηχό της επιφάνειας. Αυτό του είναι αναγκαίο γιατί χρησιμοποιεί εναλλασσόμενη, ανάλογα με το πλάνο, προοπτική για να δώσει την ανάλογη αξία στα στοιχεία του, ιδίως στους συμβολισμούς του. Αποτέλεσμα αυτής της μεθόδου είναι ένα καλά δομημένο σύνολο χωρίς περιττά στοιχειά και υπεκφυγές.
Στο έργο του συνδυάζει δύο φαινομενικά αντίθετες κατευθύνσεις. Ενώ απ’ την μια πλευρά παρουσιάζει ειδυλλιακά στοιχεία απ’ την άλλη παρουσιάζει εξπρεσιονιστική ένταση. Αυτό προέρχεται όχι τόσο από τη θεματογραφία του όσο απ’ την τεχνική που ακολουθεί. Χρησιμοποιεί κυβιστικά στοιχεία με εναλλασσόμενη προοπτική, μεγάλες χρωματικές επιφάνειες και μικροδιακυμάνσεις άπλετου φωτός. Ο Ρήνος παρουσιάζει μια άρρηκτα δεμένη στο σύνολο της δουλειά. Κι αυτό γιατί είναι περιγραφικός μιας κατάστασης που στο κέντρο της είναι ο άνθρωπος μ’όλα του τα καλά και πάθια. Γι’ αυτό το λόγο το έργο του ζωγράφου το χαρακτηρίζει μια ελκυστική ησυχία. Αυτή η ποιότητα δεν παρουσιάζεται συχνά τώρα τελευταία.
Κείμενο Άντη Παρτζίλη, εφημερίδα «Χαραυγή» 28.11.1986
Ο Ρήνος Στεφανή με την έκθεση του αυτή στην ‘Γκλόρια’ κατέπληξε τους πάντες. Η έκθεση του δυναμική, ταρακούνησε κάποια ‘στάσιμα’ νερά στην εικαστική έκφραση. Ζωγραφικός όσο λίγοι, τολμηρός, γνώστης του χρώματος και του τι σημαίνει σύνθεση, μας έδωσε την ευτυχία να δούμε μια από τις καλύτερες εκθέσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στη Λευκωσία. Η δουλειά του είναι με ένα ιδιαίτερο τρόπο συγκλονιστική, γεμάτη ποίηση μα και δυναμισμό. Ομολογώ ότι λίγοι θάθελαν να εκθέσουν αμέσως μετά από μια έκθεση που απέσπασε τόσο καλές κριτικές όπως αυτή του Ρήνου Στεφανή, διότι η σύγκριση θα ήταν αναπόφευκτη.