Το κεντρικό σημείο που δεσπόζει στην εικόνα είναι οι συμπλεκόμενες φιγούρες σε έκδηλες εκρηκτικές ερωτικές στάσεις, που δίνουν την εντύπωση ότι αιωρούνται στον έβδομο ουρανό τη στιγμή της κορύφωσης του ερωτικού παροξυσμού. Πρόκειται για μια «πάντα άμεση ΄φυσική΄ σεξουαλικότητα, έναν πρωτόγονο ερωτισμό» Υπάρχει, πράγματι, στα ερωτικά έργα του ένας ασυγκράτητος σεξουαλικός αισθησιασμός, με μια αγριότητα που τον συνοδεύει έξω από τις κοινωνικές συμβατικότητες. Η έλξη του για τους πρωτόγονους λαούς δεν είναι τυχαία, όπως δεν είναι τυχαία για τον Antonin Artaud, που με το Θέατρο της Ωμότητας θέλησε να δώσει στο ανθρώπινο σώμα τη δύναμη της πρωτόγονης αγριότητας. Τα ερωτικά ζευγάρια του Ρήνου, σαν «παγωμένα στον χρόνο στιγμιότυπα αρχέγονης τελετουργίας », ακροβατούν και αιωρούνται – εικόνα και σύμβολο της τολμηρότητας του καλλιτέχνη που παίζει με τον κίνδυνο… Οι ερωτικές σκηνές, στις οποίες κάποιες φορές υπάρχουν και θεατές, δηλώνουν απαλλαγή από ακαδημαϊκές επιβολές αλλά και υπέρβαση επιβεβλημένων ηθικών κανόνων. Η σεξουαλική πράξη στον Ρήνο Στεφανή έχει ένα πρωτόγονο εκρηκτικό χαρακτήρα και εκφράζει την επιθυμία του καλλιτέχνη να φτάσει σε αρχετυπικές μορφές συνένωσης.
Κείμενο (απόσπασμα) Δρ. Άντρη Μιχαήλ, Ιστορικός Τέχνης, Πανεπιστήμιο Τεχνών [UPJV] Αμιέν, Γαλλία. Η δημιουργική διαδικασία του Ρήνου Στεφανή,2010
Να μπει το αντίστοιχο ελληνικό
The Erotic paintings were first exhibited in Opus Gallery, Nicosia in 1999.
This sensuality in Stefani’s painting concerns, on one level, technique and colour. His work is characterized by a consistent expressionism, manifesting itself in the freedom, both in the application of paint on the picture’s surface, and of the design, as well as, in the seemingly naïve quality of the portrayed subjects. This last element betrays influences from various areas in international representational painting: from European Art Brut, from the years following the Second World War, to German neo-expressionism in the 1980s, as well as from Italian Transavanguardia in the same decade, combined with references to “primitive” art. On another level, the sensuality in Stefani’s work concerns its subject matter. On one hand, it emanates from the eroticism and sexuality of the several “Erotic” pictures. It is always a direct, “natural” sexuality, a “primitive” and, therefore, “pure” eroticism. On the other hand, the sensual element is also contained in the non-apparently erotic or sexual images: the ever-present nudity of the figures presents the human being in its most basic (“natural”) state, stripped of layers of cultural accretions and conventions, even when the figures are sited within the built environment or within nature which, however, bears man’s extensive (often destructive) intervention.
«…in a hieratic attitude of supreme elegance» Lovers, acrobats, wayfarers and dancers: the human condition in the mythology of Rinos Stefani’s painting. Dr. Antonis Danos, 2008
