Το έργο «Homo Triticus» παρουσιάστηκε στην ¨εκθεση «Τραύμα και Θεραπεία, κυπριακή αρχαιότητα και σύγχρονη τέχνη» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάφου, 10/10/2014 – 28/2/2015 που οργανώθηκε από το Πάφος 2017 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και την Πολιτιστική Κίνηση ex-Artis.
Ο Ρήνος Στεφανή είναι ο μόνος καλλιτέχνης που θέλησε να συνδυάσει και τις δύο σημασίες του ρήματος θεραπεύω, φιλοτεχνώντας μια ιδιαίτερα ευρηματική κατασκευή στην οποία και έδωσε τον τίτλο Homo Triticus. Ο ίδιος, ως δημιουργός, θεραπεύει την τέχνη και η τέχνη του (το συγκεκριμένο έργο), ενεργοποιεί συνειρμικά ένα σύνολο συμβολισμών που έχουν σχέση με τον κύκλο καρποφορίας της γης, με τον επίσης νομοτελειακoύ χαρακτήρα κύκλο της ανθρώπινης ζωής, αλλά και με εικονιστικά στοιχεία από την προηγούμενη δουλειά του, όπως οι σταυρόσχημοι χορευτές και οι μάσκες. Για έναν καλλιτέχνη που τα πρώτα παιχνίδια του ήταν από νερό και γη (πηλός), η επιλογή των εκθεμάτων που θα του έδιναν έμπνευση για την κατασκευή του, δεν μπορούσε παρά να είναι η αίθουσα με τα εκθέματα της Νεολιθικής εποχής. Εκεί είναι τοποθετημένη μια βιτρίνα με σπόρους δημητριακών που καλλιεργούσαν οι αρχαίοι Κύπριοι, ενώ στην ίδια αίθουσα εκτίθεται μια κατασκευή σαν επιτάφια τράπεζα, το επάνω μέρος της οποίας αποτελείται από ένα χωμάτινο πλαίσιο –τάφο στο οποίο είναι πλαγιασμένος ένας ανθρώπινος σκελετός του 3.000 π.Χ. από τη Λέμπα. Όπως σημειώνει ο ίδιος, η σύλληψη της ιδέας του homo Triticus ξεκινά από τον συνδυασμό αυτών των δύο εκθεμάτων. Ωστόσο η εγκατάσταση του Στεφανή, τείνει, σε σχέση με τα δύο αυτά αρχαία εκθέματα, πολύ περισσότερο προς τον διάλογο παρά προς την αντιπαραβολή αντίθετων πραγμάτων. Ο φυτεμένος (από σπόρους σιταριού) πράσινος ανθρωπάκος φορά μια μάσκα – χωνί η οποία με τη βοήθεια μιας πλαστικής σωλήνας ενώνεται με ένα μεγαλύτερο χωνί, γεμάτο σπόρους σιταριού. Το χωνί είναι στερεωμένο ψηλά με μεταλλική ράβδο και παραπέμπει σε ορό που κρέμεται πάνω από το κεφάλι ασθενούς σε κρεβάτι νοσοκομείου. Ζωή και θάνατος, αναγέννηση της φύσης και μαρασμός, ασθένεια και καρποφορία, συνυπάρχουν μέσα στον ίδιο, αενάως επαναλαμβανόμενο κύκλο της οικουμενικής σποράς.
Κείμενο (απόσπασμα) από Dr. Νίκη Λοϊζίδου «Τραύμα και Θεραπεία, κυπριακή αρχαιότητα και σύγχρονη τέχνη», Αρχαιολογικό Μουσείο Πάφου, 2014
